MYSZ HODOWLANA

              MYSZ HODOWLANA

Laboratoryjne myszy białej barwy pojawiły się w starożytności w Chinach i Japonii. Do Europy dostały się z Japonii, gdzie były trzymane jako zwierzęta ozdobne. Były wyhodowane z myszy domowej (Mus musculus), która w przeszłości zajmowała rejony stepowe i półpustynie Eurazji i Afryki Północnej, ale synantropni (tzn. na człowieka wiązany, ale dziki) gatunek rozprzestrzenił się po całym świecie. Obecnie myszy domowe żyją na całym świecie ze względu na swoje zdolności przystosowawcze, płodność i wszystkożerność przetrwawają również w ekstremalnych warunkach.
Barwa laboratoryjnych myszy jest biała, ale długotrwałym udomowieniem uzyskano około 300 mutacji w najróżniejszych barwach i jakości sierści.
Waga- waha się od 20 do 90 gramów (samce są cięższe), normalna temperatura ciała wynosi 37,1°C, rytm serca: 480-740 min-1, ilość krwi wynosi 7,6% masy ciała, liczba miotów rocznie 8 -- 12.
Myszy to aktywne, przedsiębiorcze, a przede wszystkim niezwykle ciekawskie zwierząta. W ciągu dnia są spokojniejsze i dużo śpią, natomiast wieczorem oraz w nocy ich aktywność wzrasta. Myszy poświęcają 21% dnia na ruch, na sen i odpoczynek 45%, przyjem karmy i picia 12%, na pielęgnację sierści (zachowanie czystości) około 16%. Myszy umiejętnie się wspinają a większość z nich doskonale skacze.
Z pewnymi wyjątkami, myszy praktycznie nigdy nie ugryzą tego, kto się o nie stara. Myszki nie da się oswoić na tyle co szczura, który zwykle nauczy się przybiec na zawołanie a najczęściej można go swobodnie puszczać w mieszkaniu, ale z drugiej strony, w porównaniu do szczurów, myszki nie wymagają codziennej, kilkugodzinowej uwagi ze strony hodowców. Myszka nauczy się biegać po ręce lub po rękawie swojego hodowcy, nosić się w kieszeni lub może biegać pod nadzorem np. po łóżku.
Samce myszy nie są tak populari, ponieważ wydają intensywniejszy zapach. Jeśli zapoznajemy młode zwierzęta, najczęściej nie dochodzi do poważniejszych konfliktów. Jeśli będziemy przyłączaś dorosłe zwierzęta do istniejącej grupy, należy postępować ostrożnie. Moim sprawdzonym sposobem jest zapoznawanie zwierząt w nieznanym terenie, gdzie nie ma obrony terytoria. Mimo tego niezbędne jest obserwowanie zwierząt przez pewien czas i ewentualna interwencja. Nigdy nie hodujcie wspólnie dwóch lub więcej samców, ponieważ wtedy dochodzi do konfliktów a słabszy samiec mógłby zginąć. A to również w przypadku, że oba samce pochodzą z jednego miotu.